Μια ακόμα φριχτή υπόθεση σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης αποκαλύφθηκε τις προηγούμενες μέρες. Αυτή την φορά ήταν μια 19χρονη κοπέλα από την πόλη μας. Βασανιστές της ένας αστυνομικός και ο πατέρας της και ένα ολόκληρο κύκλωμα trafficking και ναρκωτικών, που την εξανάγκασαν σε αποτρόπαιες πράξεις.
Χρειάστηκε υπεράνθρωπο θάρρος ώστε η νεαρή αυτή γυναίκα να διαφύγει από τον εγκλεισμό της και να καταγγείλει τους δράστες. Χρειάστηκε τόλμη γιατί ήξερε ότι ενώ βιάζονταν από τα 11 της χρόνια όντας μαθήτρια, ποτέ δεν υπήρξε μια κρατική υπηρεσία, μια κοινωνική δομή, να δει στα παιδικά της μάτια την απόγνωση και να την σώσει από την βαρβαρότητα.
Τι θα είχε συμβεί αν δεν είχε την τύχη να βρει προστασία από εργαζόμενη σε συνοικιακή καφετέρια, που την βοήθησε τις πρώτες κρίσιμες ώρες?
Είναι εξοργιστικό ότι αυτή η νεαρή γυναίκα, η πολλαπλά κακοποιημένη που σήκωσε ανάστημα, ήρθε αντιμέτωπη με την δραματική έλλειψη στοιχειωδών κρατικών υπηρεσιών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας και της κακοποίησης των γυναικών, υπέστη την αστυνομική αυθαιρεσία και τον εξευτελισμό, την ταλαιπωρία από την υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών και στερήθηκε των νομικών συμβουλών της δικηγόρου της.
Οι αντιδράσεις του απλού κόσμου, των ανθρώπων του μόχθου, των δικηγόρων της υπήρξε ένα καθοριστικό δίκτυ ασφαλείας, που πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και την επόμενη μέρα.
Όταν θα αναμετρηθεί με έναν νομικό Γολγοθά, δοσμένου του ποινικού κώδικα που ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ. Όταν θα χρειαστεί να αναμετρηθεί με τους εφιάλτες της, όταν θα πρέπει να φτιάξει την ζωή της από την αρχή και να σταθεί στα πόδια της την ώρα που οι υπηρεσίες για την στήριξη των θυμάτων, νομική, συμβουλευτική, ψυχολογική παραμένουν εντελώς υποστελεχωμενες.
ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Προφανώς και η συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι ούτε μεμονωμένη, ούτε τυχαία!
Εκτός από την οργή που ξεχειλίζει χρειάζεται κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος να αναρωτηθεί:
— Τι γεννά αυτά τα περιστατικά και γιατί πληθαίνουν αντί να μειώνονται στις σύγχρονες κοινωνίες?
— Γιατί οι γυναίκες πέφτουν πιο συχνά θύματα κάθε μορφής κακοποίησης παρά τις ακριβοπληρωμένες καμπάνιες των ΜΚΟ και τις διακηρύξεις «περί μηδενική ανοχής» της ΕΕ?
— Πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά βίας που οι θύτες είναι «προβληματικές προσωπικότητες»? Πώς γίνεται και σε πολλά περιστατικά συνυπάρχει η χρήση ουσιών ή και τα κυκλώματα εμπορίας με νομιμοφανή δραστηριότητα?
— Με ποιο τρόπο απαντώνται πιο αποτελεσματικά τέτοια κοινωνικά φαινόμενα?
— Τελικά ποιες είναι οι συνθήκες που αποτελούν το υπόβαθρο τέτοιων φαινομένων?
Είναι κοινωνικοί και οικονομικοί καταναγκασμοί που γεννούν τα τέρατα και φιμώνουν τα θύματα.
Είναι η γενικευμένη ανασφάλεια για μια αξιοπρεπή διαβίωση που αποτελεί ατομική υπόθεση και μετατρέπεται σε Γολγοθά ακόμα και σε κόλαση για πολλούς που υφίστανται την εκμετάλλευση και την καταπίεση άλλων.
Είναι η ελλιπής κοινωνική προστασία των θυμάτων.
Είναι η ίδια η εμπορευματοποίηση ακόμα και της σεξουαλικότητας του ανθρώπου. Αυτό το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα κάνει εμπόριο την ανθρώπινη σάρκα, στο όνομα της «αυτοδιάθεσης του σώματος» νομιμοποιώντας ειδεχθή κοινωνικά εγκλήματα.
Είναι τελικά ότι η κοινωνία που ζούμε σαπίζει κάτω από το φανταχτερό της περιτύλιγμα!
Δεν μπορεί όχι μόνο να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες, παρά την επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη, παρά τον τεράστιο πλούτο που συσσωρεύει αυτή η ανάπτυξη, που καταλήγει στα χέρια των λίγων ενώ είναι αποτέλεσμα της δουλειάς των πολλών.
Αυτό το σύστημα, ο καπιταλισμός σπέρνει αξίες όπως ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός, η λογική του «πατώ επί πτωμάτων», «ο θάνατός σου η ζωή μου» και μετά χύνει κροκοδείλια δάκρυα όταν ξεσκεπάζεται.
Οι κομμουνιστές καλούμε κάθε λαϊκό άνθρωπο, όλους τους εργαζόμενους, τις γυναίκες να βρουν την στήριξη, την δύναμή τους στο συλλογικό αγώνα, στα σωματεία τους και στην ζωντανή τους δράση, εκεί που γίνονται πράξη οι αξίες της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της ανθρωπιάς, το μίσος για κάθε αδικία, η αγάπη για τους κοινωνικά ευάλωτους ανθρώπους.
Καλούμε κάθε λαϊκό άνθρωπο στον αγώνα για μια κοινωνία που δεν θα χωράει ούτε το φόβο, ούτε το σεξισμό, ούτε το ρατσισμό, ούτε τη βία, μια κοινωνία πραγματικά απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και από κάθε κοινωνική ανισότητα.