Συναδέλφισσα, συνάδελφε,
Η 1η ΜΑΗ δεν είναι αργία! Είναι ΑΠΕΡΓΙΑ! Παλεύουμε για όλα αυτά που έχουμε ανάγκη. Γιατί δεν μας αξίζει να ζούμε μέσα στη μιζέρια και τη φτώχια. Οι προηγούμενες γενιές έδωσαν μέχρι και τη ζωή τους για να έχουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια. Τώρα ήρθε η σειρά μας, να διεκδικήσουμε ακόμα καλύτερους όρους ζωής για εμάς και τα παιδιά μας.

Για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες της επικινδυνότητας των σχολικών κτιρίων της Ηλιούπολης.

Η δημόσια επιστολή του κ. Ψυρρόπουλου προς τον Αν. Υπουργό Εσωτερικών κ. Λιβάνιο αποκάλυψε με ολοφάνερο τρόπο τη συντονισμένη επιχείρηση λάσπης και κατασυκοφάντησης που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας, τόσο ο ίδιος προσωπικά όσο και η παράταξή του.

Τις τελευταίες ημέρες, οι φορείς και οι δημότες της Ηλιούπολης βρίσκονται διχασμένοι με απόλυτη ευθύνη του κ. Ψυρρόπουλου. Οι χειρισμοί της Δημοτικής Αρχής σε μια σειρά από θέματα που αφορούν στον εμπορικό κόσμο, στη σχολική κοινότητα και στους τοπικούς συλλόγους έχουν οδηγήσει σε ένα κλίμα διαίρεσης και αυτοματισμού που στρέφει την τοπική κοινωνία σε μια πρωτόγνωρη αντιπαράθεση όλων εναντίον όλων.

Μια ξεχωριστή δράση εικαστικής παρέμβασης στα ΚΑΦΑΟ του Δήμου Ηλιούπολης ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2021 και συνεχίστηκε για δύο ακόμα έτη. Πρόκειται για την ομολογουμένως πρωτοποριακή πρωτοβουλία των μαθητών του Εργαστηρίου Ζωγραφικής Ενηλίκων του Π.Α.Ο.Δ.ΗΛ, που εμπνεύστηκε η εικαστικός και δασκάλα του Εργαστηρίου Ζωγραφικής, Γιούλη Γκικοπούλου.

Ο πρώην Δήμαρχος Ηλιούπολης Γιώργος Χατζηδάκης με ανάρτησή του στη προσωπική του σελίδα στο Facebook εκφράζει τις ανησυχίες του για την μεγάλη αύξηση των δαπανών για το Δημοτικό ραδιόφωνο της Ηλιούπολης.

Πέρασαν πέντε μέρες από την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου και δύο από το Δημοτικό Συμβούλιο της Πέμπτης κι ακόμα ο Λαός της Ηλιούπολης δεν έχει πάρει κάποια ικανοποιητική απάντηση για την  –πρωτοφανή στην Ιστορία της Πόλης–  κατάθεση στεφάνου από το νεοναζιστικό μόρφωμα των «Σπαρτιατών».

Τρείς μήνες ήταν αρκετοί ώστε η νέα δημοτική αρχή να δείξει τις προθέσεις της... και το πρόσωπο της. Με πρακτικές “παλιές” παρά το “νέο” που “ευαγγελίζονται”... και λογικές “παλιοκομματικού” τύπου... όπως τα “δικά μας” παιδιά... και τα “άλλα”.