Φίλες και φίλοι, συμπολίτες και συμπολίτισσες, συνάδελφοι και συνάδελφες στο δημοτικό συμβούλιο της Ηλιούπολης.
Θα ξεκλειδώσω κάποιες σκέψεις και θα τις μοιραστώ μαζί σας για τα γελοία για μένα, αλλά ουσιαστικά τραμπούκικα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο περασμένο δημοτικό συμβούλιο στο δήμο της Ηλιούπολης.
Πως έχουν τα πράγματα. Στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο που έγινε, μπήκε προ ημερήσιας διάταξης, το θέμα για τις προτάσεις συγχώνευσης των σχολείων στην πόλη μας. Μετά από συζήτηση που προηγήθηκε, στην οποία συμμετείχαν και οι φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας ( Σύλλογος Δασκάλων, Ζ’ ΕΛΜΕ, Ένωση γονέων και κηδεμόνων ) αλλά και πλήθος από μαθητές, κατατέθηκε ένα ψήφισμα, όπου ανάμεσα σε άλλα έλεγε πως, είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε πρόταση συγχώνευσης- κατάργησης σχολείων η τμημάτων στην πόλη μας.
Διαβάζοντας το, κόλλησα στο, είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε πρόταση συγχώνευσης και στο οποίο θα αναφερθώ παρακάτω. Το ψήφισμα δεν πέρασε, γιατί η πλειοψηφούσα δημοτική παράταξη στην οποία με τιμή συμμετέχω, το καταψήφισε. Από εδώ αρχίζει ο τραγέλαφος και το «απαύγασμα» της δημοκρατίας, από την ευρύτερη αντιπολίτευση, αλλά κύρια από τους εκπροσώπους των φορέων.
Ειλικρινά εντυπωσιάστηκα όταν κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας, στα όχι της πλειοψηφούσας δημοτικής παράταξης, ακουστήκαν μεταξύ γιουχαϊσμάτων διάφορα κοσμητικά επίθετα όπως πουλημένοι, τσιράκια, καθήκια, ουσιαστικά, όπως ντροπή σας, αίσχος, ρήματα, όπως να φύγετε ,δεν ντρέπεστε, φράσεις του τύπου, τι δουλειά έχετε εδώ πέρα, κάνετε ότι σας λέει το μνημόνιο και διάφορες πολιτικές «μπουρδολογίες» αυτού του τύπου. Στο παιχνίδι μάλιστα, γιατί σαν παιχνίδι το έβλεπαν, χρησιμοποίησαν και πιτσιρίκια, παιδιά πρώτων τάξεων του δημοτικού. Δε σεβάστηκαν ούτε τα μικρά παιδιά τα οποία φόρτισαν συναισθηματικά ώστε να φωνάζουν ότι χάνουν το σχολείο τους κλπ.
Εκεί πραγματικά κοκάλωσα.
Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί… δεν είναι δυνατόν να φτάνουν στο σημείο να εκμεταλλεύονται τις παιδικές ψυχές για τις δικές τους πολιτικές – κομματικές – δημοτικές – παραταξιακές – συντεχνιακές - προσωπικές – επιδιώξεις.
Γιατί είχα πεισθεί ότι οι λεγόμενες «συγχωνεύσεις» μόνο καλό είχαν να κάνουν στη Δημόσια Παιδεία και κατ’ επέκταση στα παιδιά μας. Γιατί στην παράταξή μας είμαστε ξεκάθαρα υπέρμαχοι υπέρ της Δημόσιας Παιδείας και είμαστε αντίθετοι σε αυτούς που με τις ενέργειές τους την υποσκάπτουν και τελικά με την πρακτική τους εξυπηρετούν τα σχέδια κάθε ΔΝΤ. Μήπως τελικά αυτό επιδιώκουν;
Μάλιστα το δικό μου ΟΧΙ κατά την ψηφοφορία, βγήκε δυνατά απ’ την ψυχή μου, σαν άμυνα μάλλον στα όσα άκουγα, και δικαίως από την πλευρά της αντιπολίτευσης, πήρε ένα ειρωνικό χειροκρότημα. Εγώ από την πλευρά μου το κράτησα σαν χειροκρότημα επιβεβαίωσης και είπα μέσα μου, λυπάμαι που κάποιοι, φαινομενικά άνθρωποι ώριμοι, αλλά κυρίως γονείς και πάνω απ’ όλα εκπαιδευτικοί, έχουν αφομοιώσει την συμπεριφορά της βαρβαρότητας του όχλου. Ευτυχώς όχι πολλοί. Έμεινα με την αγωνία να εξηγήσω στα μικρά παιδιά, το διαδραστικό συμβάν, γιατί μου θύμισε θέατρο του παραλόγου. Θα ‘ρθει η ώρα να τους τα εξηγήσω.
Εγώ παιδιά δεν έχω δημιουργήσει ακόμα. Πρώτα ο θεός, όταν έρθει αυτή η ώρα θα τους μάθω δυο πράγματα. « τα πάντα ρει» και τίποτα δεν είναι απόλυτο. Όπως επίσης και ένα δικό μου στίχο που λέει πως, « όλα πάνε κι έρχονται και κινούνται διαρκώς, όλα γύρω σκοτεινιά και ξανάρχεται το φως.»
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι στο δημοτικό συμβούλιο, συμπολίτες και συμπολίτισσες. Θα επανέλθω σ’ αυτό που υπογράμμισα παραπάνω. Στο είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε πρόταση συγχώνευσης. Είναι δυνατόν να ασπαστείς μια τέτοια απόλυτη σκέψη? Νομοτελειακά, φιλοσοφικά αλλά και πολιτικά, είμαι αρνητικός στο οτιδήποτε απόλυτο. Αν υπάρχει, έστω και μία περίπτωση, που μια συγχώνευση σ’ ένα σχολικό συγκρότημα, είναι θετική, μπορείς να πεις όχι? Εγώ και η δημοτική μας ομάδα, θα λέμε και ναι και όχι. Θα λέμε ναι στα θετικά για το συμπολίτη και την πόλη μας και όχι στα αρνητικά απ’ όπου και αν προέρχονται.
Είμαστε υπερήφανοι για την πολιτική μας ταυτότητα και τιμή μας που μας στήριξε στις πρόσφατες εκλογές ο πολιτικός φορέας του ΠΑΣΟΚ. Αλλά εδώ ήρθαμε να κάνουμε δουλειά για το δήμο. Ξεχνάμε την πολιτική μας ιδιότητα και ταυτιζόμαστε μόνο με τα δίκαια των συμπολιτών μας. Στα θετικά της κυβέρνησης θα είμαστε σύμφωνοι. Στα αρνητικά ενάντιοι. Δεν είναι τυχαίο το όνομα της δημοτικής μας παράταξης.
ΠΡΩΤΑ Η ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ.
Το υπουργείο παιδείας έχει μια φιλοσοφία για τις συγχωνεύσεις, με τις οποίες προσωπικά συμφωνώ. Να δούμε χοντρικά., για να μην κουράζω ποια είναι η φιλοσοφία του. Προτείνει ένα νέο σχολείο, ικανό να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών σε γνώσεις, δεξιότητες και αξίες, ανοικτό στην κοινωνία. Αυτή την πρόταση την ονομάζει Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα. ( Ε.Α.Ε.Π. ) Μένει τώρα να δούμε αν όντως είναι αναμορφωμένο και αν πηγαίνει τα εκπαιδευτικά προγράμματα μπροστά, σύμφωνα με τις καινούργιες ανάγκες και συνθήκες της εποχής.
Αν είσαι, αν λέω, αν είσαι ανοιχτός άνθρωπος, κάθεσαι το μελετάς και κρίνεις που συμφωνείς και που διαφωνείς. Δεν μπορεί να έρχεσαι προκατειλημμένος και να λες, το είπε το υπουργείο άρα είναι λάθος. Ξύπνησε μια μέρα η Διαμαντοπούλου και σκέφτηκε. «τι να κάνω για να διαλύσω τα σχολεία».
Ας σοβαρευτούμε. Γιατί δεν μπορεί να είναι σοβαρές οι απόψεις συνδικαλιστικών και πολιτικών φορέων που λένε a priori όχι. Εκφράζουν προσωπική μιζέρια και πολιτική εμπάθεια .Έννοιες που μας βρίσκουν αντίθετους. Γιατί εμείς σαν δημοτική αρχή, θέλουμε το νέο, το φρέσκο, το αισιόδοξο, το προχωρημένο. Θα πολεμάμε με μανία το βολεμένο, γιατί είναι παλιό και άρρωστο.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες.
Στις 14-2-2011, ήρθε ένα έγγραφο από την Περιφερειακή Διεύθυνση Π.Ε. & Δ.Ε. Αττικής, με θέμα : « Συνενώσεις-Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2011-12 στο Δήμο Ηλιούπολης». Διαβάζοντας αυτό το κείμενο, το οποίο είναι σκέψεις και προτάσεις, ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα διαπιστώσει, ούτε δεν υπάρχει καμιά κατάργηση σχολείου ή τμήματος στην πόλη μας, όπως επίσης δεν περιλαμβάνει ούτε μετακινήσεις μαθητών. Επισυνάπτω το κείμενο για να έχετε ιδίαν γνώση.
Αυτό το κείμενο φέραμε για συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο την Τετάρτη 23/2 στο Δημοτικό Συμβούλιο, με πρώτο θέμα, συζήτηση σχετικά με τις συγχωνεύσεις των σχολείων. Εδώ αρχίζει το έργο, «μιζέρια, εμπάθεια και τραμπουκισμός».
Θα περιγράψω το σκηνικό για να δείτε την εικόνα και έτσι να βγάλετε τα συμπεράσματα σας. Οι θέσεις των Δημοτικών Συμβούλων ήταν κατειλημμένες, από γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, αλλά και άλλων συμπολιτών μας που δεν είχαν σχέση με το θέμα. Υπομονετικά και καρτερικά βρήκα μια θέση και κάθισα. Η αίθουσα ήταν στην κυριολεξία, γεμάτη από κόσμο. Οι ντουντούκες στη διαπασών, μετέδιδαν διάφορα συνθήματα, όπως, όχι στις καταργήσεις των σχολείων, δεν θα περάσει ο Καλλικράτης και άλλα παρεμφερή με το θέμα. Σε όλη αυτή την οχλοβοή, ο Δήμαρχος και το Προεδρείο πήρε τη θέση του. Η Πρόεδρος, κυρία Ζανιά , δεν μπορούσε να ακουστεί. Οι εκφράσεις που ακούγονταν , εκτός από τα συνθήματα, ξεπέρναγαν τα πολιτισμένα όρια. «γαϊδούρια, ρεμάλια, τσιράκια της κυβέρνησης, πουλημένοι, σκοτώνεται τα παιδιά μας ρε αλήτες, τα στέλνετε στο δρόμο αντί στα σχολεία» και άλλα ανυπόστατα και εν τέλει χαζά και ηλίθια.
Ο Δήμαρχος μέσω αντεγκλήσεων, με δυσκολία πήρε το λόγο και είπε το αυτονόητο. Να ησυχάσουμε για να αρχίσει η συζήτηση. Ήταν προφανές ότι κάποιοι που την ταμπέλα του προοδευτικού και του αριστερού την έχουν μόνο στα λόγια, δεν ήθελαν την συζήτηση.
Εδώ θέλω να κάνω μια παρένθεση. Ζούμε σ’ ένα κράτος που για την πλειοψηφία ευτυχώς είναι δημοκρατικό, για κάποιους άλλους αστικό, καπιταλιστικό, για άλλους φασιστικό, ο καθένας έχει την άποψη του και δικαίωμα του. Για να λειτουργήσει μια ομάδα, μικρή ή μεγάλη έχει νόμους και κανόνες. Έτσι λειτουργεί το σύστημα, το σύμπαν, η ζωή. Εύχομαι και ελπίζω, κάποιοι από τους γονείς και εκπαιδευτικούς που έβαζαν μέχρι και τα παιδιά τους να βρίζουν, να κρατάνε αυτούς τους κανόνες και τους νόμους συμπεριφοράς έστω και για λίγο στο σπίτι τους. Γιατί εδώ, ήταν τουλάχιστον απαράδεκτοι. Προσωπικά τους συγχωρώ, γιατί κατά την άποψη τους, ήταν εν βρασμώ ψυχής. Έλεγα λοιπόν για τους κανόνες και τους νόμους που διέπουν την οποιαδήποτε συνθήκη. Αν για σένα φίλε ψευτοεπαναστάτη, δεν σου κάνει, δεν σου πάει βρε αδερφέ το σύστημα, πολέμησε το με τους νόμους που εσύ έχεις ασπαστεί και επομένως συμμετέχεις στις διαδικασίες του. Αλλιώς κοίτα να βρεις, άλλους τρόπους.
Σεβαστή η όποια επιλογή σου. Αυτό λέω και εγώ. Σεβασμός στις διαδικασίες του δημοκρατικά εκλεγμένου δημοτικού συμβουλίου που εσύ επέλεξες, μέσω του συμπολίτη που σε ψήφισε ,να είσαι μέλος.
Αυτό έκανε και ο Δήμαρχος της πόλης μας. Συνέχισε τις διαδικασίες με σπάνια ωριμότητα, παρ’ όλες τις εκατέρωθεν απειλές και χυδαίες εκφράσεις στο πρόσωπο του. Αφού για πολλοστή φορά εκλιπαρούσε και ζητούσε από τον κόσμο την απαραίτητη ησυχία και ψυχραιμία για να αρχίσει η συζήτηση, αλλά και από τους επικεφαλής των παρατάξεων να συνδράμουν προς αυτή την κατεύθυνση, έδωσε στο προεδρείο το λόγο για να αρχίσει η διαδικασία.
Τον λόγο πήρε ο αντιδήμαρχος Αντρέας Βασιλείου και διάβασε το κείμενο του υπουργείου για να γίνει στην συνέχεια η συζήτηση. Είναι προφανές, γιατί εκ προοιμίου κάποιοι ήθελαν το μπάχαλο, ότι δεν ακουγόταν. Παρ’ όλα αυτά, όπως ορίζουν οι διαδικασίες, ο αντιδήμαρχος συνέχισε να διαβάζει μέχρι που ολοκλήρωσε . Στη συνέχεια παρά τις εκλύσεις της κυρίας Ζανιά προς τους επικεφαλής των παρατάξεων να πάρουν το λόγο για συζήτηση επί του κειμένου, γιατί αυτοί επέμεναν πως η διαδικασία είναι άκυρη, το κείμενο πέρασε κατά πλειοψηφία.
Εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. Ποιος είναι ο νόμιμος και ποιος ο παράνομος. Ποιος είναι ο δημοκράτης και ποιος είναι αυτός που καπηλεύεται τη δημοκρατία. Μήπως είναι νόμιμη η πράξη της αρπαγής του βιβλίου από τον δημοτικό σύμβουλο της Λαϊκής Συσπείρωσης? Προσωπικά τον συγχωρώ. Μικρό παιδί είναι ακόμη, θα ωριμάσει.
Παρ’ όλα αυτά είναι προφανές ότι τα πράγματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν και να πάρουν το δρόμο της δικαιοσύνης.
Γιατί το πασιφανές είναι ότι κάποιοι θέλουν να διαλύσουν με το έτσι θέλω τις νόμιμες δημοκρατικές διαδικασίες των οργάνων του Δήμου και επομένως του Δήμου.
Συντρόφια, με το έτσι θέλω δεν γίνεται δουλειά. Δουλειά γίνεται με γόνιμο διάλογο και διαδικασίες που προάγουν τον πολιτισμό.
Ο Δήμαρχος Βασίλης Βαλασόπουλος και η δημοτική μας παράταξη έχει αρχίσει με κόπο, πολύ δουλειά και αυτός είναι ο στόχος.
Δουλειά, δουλειά, δουλειά.
Αυτή η δουλειά θα πράξει έργο για την πόλη μας. Αυτό το χειροπιαστό έργο είναι που ο λαός της Ηλιούπολης θα δει και θα επιλέξει για πολλά χρόνια ακόμα για Δήμαρχο τον Βαλασόπουλο.
Αυτή την εμμονή του για δουλειά φοβούνται μάλλον κάποιοι . Αν θέλουν να βοηθήσουν, ας το κάνουν. Μέσα από συνεννόηση να βρούμε δρόμους και να ανοίξουμε προοπτικές για τους συμπολίτες και την πόλη μας.
Αυτός είναι ο μονόδρομος. Η δουλειά. Χωρίς φαμφάρες και φωνές. Ήσυχα και απλά. Προτείνω λοιπόν, στους συναδέλφους του Δημοτικού συμβουλίου, που αρέσκονται στον τσαμπουκά και στην επίθεση, γιατί δεν έχουν άλλα πολιτικά επιχειρήματα, να θυμηθούνε τον ποιητή.
Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε, ήσυχα, ήσυχα και απλά.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ. ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Γιώργος Γιαννόπουλος
Δημοτικός Σύμβουλος Ηλιούπολης
Δημοσίευση 26/02/2011
